گروه درمانی

پیوستن به یک گروه غریبه ممکن است در ابتدا ترسناک به نظر برسد، اما گروه‌درمانی مزایایی را به همراه دارد که درمان فردی ممکن است نداشته باشد. روانشناسان می‌گویند، در واقع، اعضای گروه تقریباً همیشه از اینکه تجربه گروهی چقدر می‌تواند بهبود دهنده باشد، شگفت‌زده می‌شوند.

گروه‌درمانی، می‌تواند به عنوان یک شبکه پشتیبانی عمل کند. سایر اعضای گروه اغلب به فرد کمک می‌کنند تا ایده‌های خاصی برای بهبود شرایط دشوار یا چالش‌های زندگی ارائه دهد و در این راه فرد را مسئول می‌‍دانند.

صحبت‌کردن و گوش‌دادن منظم به دیگران نیز به فرد کمک می‌کند تا مشکلات خود را در چشم انداز وسیع‌تری قرار دهد. بسیاری از مردم مشکلات سلامت روانی را تجربه می‌کنند، اما تعداد کمی از آنها آشکارا با افرادی که به‌خوبی نمی‌شناسند صحبت می‌کنند. اغلب اوقات، ممکن است احساس کنید که تنها شما هستید که در حال مبارزه هستید – اما اینطور نیست. شنیدن اینکه دیگران چه اتفاقاتی را از سر می‌گذرانند باعث می‌شود که متوجه شوید شما تنها نیستید و همین امر می‌تواند آرامش‌بخش باشد.

تنوع یکی دیگر از مزایای مهم گروه‌درمانی است. افراد دارای شخصیت‌ها و پیشینه‌های متفاوتی هستند و موقعیت‌ها را به گونه‌های متفاوتی می‌بینند. با دیدن اینکه دیگران چگونه با مشکلات برخورد می‌کنند و تغییرات مثبت ایجاد می‌کنند، می توانید طیف وسیعی از استراتژی‌ها را برای رویارویی با نگرانی‌های خود کشف کنید.

در حالی که اعضای گروه منبع ارزشمندی از حمایت هستند، جلسات رسمی گروه درمانی مزایایی فراتر از گروه‌های خودیاری و حمایتی غیررسمی ارائه می‌دهند. جلسات گروه‌درمانی توسط یک یا چند روانشناس با آموزش تخصصی رهبری می‌شود که به اعضای گروه راهبردهای اثبات شده برای مدیریت مشکلات خاص را آموزش می‌دهند. به عنوان مثال، اگر در یک گروه کنترل خشم شرکت می‌کنید، روانشناس شما راهبردهای آزمایش شده علمی برای کنترل خشم را شرح می‌دهد.

همچنین از آنجایی که نیاز به مداخلات رفتاری و مراقبت‌های روانپزشکی طولانی مدت بطور پیوسته در حال افزایش است، روش‌های درمانی جایگزین باید توسط پزشکان و تیم‌های مراقبت بهداشتی برای پاسخگویی به این تقاضای فزاینده به کار گرفته‌شود. گروه‌درمانی راه‌حلی برای این مشکل با امکان درمان چندین نفر بطور همزمان فراهم می‌کند. انجام این کار به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی اجازه می‌دهد تا زمان انتظار را کاهش دهند و دسترسی را افزایش دهند. این رویکرد بویژه برای مناطق روستایی و کم درآمد که درمانگاه‌ها اغلب کم‌کار هستند و حجم بالایی از بیماران دارند، ضروری است.